Marathondoop

We hebben geen vastomlijn reidplan gemaakt voor deze vakantie. We zijn de gasten vanMadugu en we laten elke dag gewoon afhangen van zijn plannen. Vanmorgen ging Lies naar de vroege mis. Ik vind 10 over halfzeven nog gewoon midden in de nacht. Omdat er hier 20 koren zijn voor de competitie van komende zaterdag zaten er meer dan 600 man in de kerk. Er was steeds wel een koor wat een stuk zong en dat is echt een stuk vrolijker dan bij ons. Genieten dus voor Lies. Baba Madugu vertelde een heel verhaal over muziek en had ook nu de lachers weer op zijn hand. Als je hem zo bezig ziet is hij echt onnavolgbaar.

Na het ontbijt vertelde hij dat we naar Rusesa gingen, kwartiertje rijden en we hadden geen flauw idee wat we daar gingen doen, maar we laten het programma gewoon van hem afhangen. Tot nu toe was elke dag spectaculair.

Rusessa is een verzameling huisjes een flink stuk van de gewone weg af. Duidelijk waarom hij een 4x4 nodig heeft. Met een gewone auto kom je daar nooit. Bij de kerk (als je het zo mag noemen) aangekomen vertelde hij tussen neus en lippen door dat het een lange sessie ging worden omdat er “adults gebaptised “ gingen worden. 37 stuks in totaal. De bijeenkomst duurde 3 1/2 uur in totaal, maar het is zo’n andere wereld dat we onze ogen uitkeken. Ondertussen zijn we er wel aan gewend dat Madugu ons naar voren haalt voor een praatje. We proberen dat steeds meer deels in Swahili te doen, want vinden ze toch wel bijzonder, een blanke die wat woordjes Swahili spreekt. Aan het eind van de dienst bleek elke gedoopte met Madugu en ons op de foto te willen. 37 keer dus en er waren steeds minstens 4 fotografen.

Toen die hektiek eindelijk voorbij was stond er een lunch in de grote kerk ernaast die in aanbouw is. Zelf schatten ze dat het nog wel 20 jaar kan duren voor die af is omdat ze geen geld hebben….

Bij thuiskomst wilde Madugu graag een dutje doen. We kunnen hem geen ongelijk geven, hij was al om vijf uur op. Die man werkt zo hard! Lies besloot zijn voorbeeld te volgen. Ik vond lezen op de overdekte galerij ook wel rustgevend. Een kwartier nadat ik Madugu had wakkergemaakt stond hij al weer een dienst te leiden in de kerk hiernaast. De kerk was stampvol met 800 mensen en er klonk zo’n mooi afrikaans gezang uit dat ik het niet kon laten om naar binnen te gaan. Achteraan wenkte een vrouw me dat ze met wat schuiven wel een plaatsje voor me hadden. Ik kwam tussen haar en een moeder met een kind van ongeveer twee jaar te zitten. Dat kind bleef me aanstaren maar was niet echt bang voor me. Ze legde zelfs haar kleine donkere handje in mijn witte kolenschop.

Toen ik haar vroeg hoe ze heette (jaja, dat kan ik al) bleef ze me aanstaren. Haar moeder zij “astrid” maar dat klonk ongeveer als “asteriede”.

Gelukkig duurde deze mis maar 45 minuten. Als ik niet uitkijk bekeren ze me hier nog. Nu kan ik nog zeggen dat het cultuur opsnuiven is. O ja, ik mag het niet zeggen, maar iedereen ruikt wel enorm. Er wordt hier vast niet elke dag gedoucht, kan ook niet want de watervoorziening is zeer beperkt.

Na het avondeten (met een heerlijk koel biertje), zijn we naar de koren gaan luisteren. Je hoort nog steeds duidelijk verschillen, maar ze leren snel bij. Ook nu viel om half tien de stroom uit, zoals elke avond, maar na vijf minuten was die weer terug. Omdat we met de muziekleraar die bij ons in de parochie logeert) meeliepen kregen we een zitplaats op een houten bank. Na 20 koren in 3 uur voelde we het verschil tussen de bank en onze billen echt niet meer. Zaterdagmorgen is de wedstrijd. We gaan zeker luisteren.