De grote dag: parytime
Door: LiesWout
Blijf op de hoogte en volg LiesWout
09 Juli 2023 | Tanzania, Kigoma
De grote dag.
Vandaag vieren we Madugu zijn jubileum. Ontbijt om 8 uur, tenminste dat was het plan. Ergens rond kwart voor negen geven we het wachten op en nemen wat te eten. De optocht naar het feestpodium zou overigens om half tien beginnen, zodat de mis om tien uur zou kunnen beginnen. Zou, want we zitten in Tanzania. Rond kwart voor elf komt de stoet aan bij het feestelijk versierde podium. Wij zitten dan al lekker redelijk voorin zodat we goed zicht hebben. De mis natuurlijk een stuk feestelijker dan een gewone dienst en er zitten twaalf priesters op het podium. De stoet wordt uiteraard vooraf gegaan door een dansend koor. Afrika op zijn best. De mis duurt 1 1/2 uur en gaat rimpelloos over in zang, toespraken en sketches voor Madugu. De ouders van Madugu zijn dan al uitgenodigd om op het podium te komen zitten. Mooie mensen, die ondertussen achter in de 70 (moeder) en halverwege de 80 (vader) zijn. Op een gegeven moment komt één van de priesters vanaf het podium naar ons toe en vraagt of we ook op het podium komen zitten. Terwijl ik dit schrijf staat er weer een mekkerende geit vooronze kamer, die Madugu van een van de parochies kreeg. Helaas voor het beest is het een ram en zal ook deze de komende week in de soep eindigen. Als het een bok was hadden ze er mee gefokt.
Tijdens de voorstelling na de mis ontkomen we er weer niet aan: Madugu verzoekt ons om iets tegen de toeschouwers te zeggen (een stuk of achthonderd). We beginnen in het swahili, het midenstuk mag Madugu vertalen en we sluiten weer af in swahili. Vanavond hoeft hij niet te vertalen als we ons kado aanbieden. We hebben ons verhaal op een aantal mensen uitgeprobeerd en ze verzekeren dat we heel verstaanbaar zijn.
Een van de optredens is een groepje kinderen tussen 6 en 10 jaar in witgele jurken. Het ziet er zo vertederend uit en de leadzangeres zal niet veel ouder dan 10 zijn maar zingt met zoveel kracht en inzet dat het ons echt raakt.
Tegen vier uur is het afgelopen en gaan alle gasten naar de parochie waar op het binnenterrein al genoeg eten voor een weeshuis klaarstaat.
We sluiten aan de rij voor het handen wassen aan, maar een van de dorpsgenoten vist ons daaruit en zegt dat we binnen plaats kunnen nemen. 5 minuten later zet hij twee afgeladen borden voor ons neer. Aardig, maar het voelt ook wat ongemakkelijk.
We krijgen dat eten echt niet op. Ik eet 2/3 bord leeg, Lies de helft. We krijgen van verschillende kanten de opmerking dat we hier waarschijnlijk steeds met honger rondlopen. Het is ons een raadsel hoe zij die borden leegeten.
Nu is het zeven uur en zittenweaan een lange tafel voor in een flinke zaal in Kasulu die heel langzaam vol stroomt. We zitten vlak naast Madugu en de hele zaal staart ons aan. Er schalt mooie afrikaanse zang uit de luidsprekers. We zijn benieuwd hoe het programma er uitziet. Eén onderdeel kennen we: de mzungus gaan een toespraak in het swahili houden (in ieder geval een goede poging daartoe) en Madugu een cheque overhandigen waarmee hij zijn stuk land met hek kan kopen. Fijn dat er zoveel gedoneerd is. Dank jullie wel!
Het is half tien en zoals bijna elke avond valt de stroom even uit. Dus geen muziek, geen licht. Na vijf minuten komt de stroom weer terug.
De avond is heel bijzonder, een mix van muziek, toespraken, dans, cabaret. Er worden geld en stoffen aangeboden. Wij krijgen twee lappen mooie, afrikaanse stof van Stephen en zijn vrouw. Heel erg lief!
Het is zo duidelijk hoe populair Madugu is. In één toespraak die ons grotendeels ontgaat. (Swahili) komt heel regelmatig het woord “karismatik” voor. Dat snappen we wel.
Vanaf half tien gaat achter in de zaal het buffet trouwens open dus terwijl de toespraken en giften door gaan staat de helft van het publiek in de rij voor het eten.
Net ons toespraakje gedaan . Madugu was erg verbaasd dat hij dit keer niet hoefde te vertalen. En hij was verrast over het kado. Dat stuk grond komt er dus zeker, waarschijnlijk zelfs met omheining erom heen.
Madugu loopt de hele avond te stralen in zijn nieuwe pak. Hij krijgt regelmatig de microfoon om te danken en dat doet hij zo gemakkelijk.
Er wordt opnieuw een taart voor hem binnengebracht (de derde vandaag) en er zit dit keer ook een fles champagne bij (volgens mij appelsap met bubbels) en madugu schenkt iedereen achter de tafel wat in. Vervolgens komen alle gasten (262) naar voren om te proosten. Dat is echt een supergezellig gebeuren.
Veel speeches later zien we opeens “oude” bekenden. Prins Frederic en zijn “boys” zijn er weer en het is leuk om weer met ze te praten.
Opeens is het elf uur en loopt de zaal leeg. Rond twaalf uur zijn we thuis. We eten nog wat van de taarten, drinken wat baileys (hadden we meegenomen) en vallen doodop in bed.
-
09 Juli 2023 - 20:58
Marije:
[e-2764]️[e-2764]️[e-2764]️[e-2764]️[e-2764]️
-
09 Juli 2023 - 21:17
Bruine Zwaan:
Superleuk[e-1f917]
-
09 Juli 2023 - 22:14
Marita:
Hartverwarmend !
-
09 Juli 2023 - 22:39
Liesbeth Van Well:
Herlijk om te lezen. Wat een feestelijke taferelen! Liefs [e-1f618]
-
10 Juli 2023 - 06:22
Heleen:
Wat een belevenis om nooit meer te vergeten!! Dat zal een overgang zijn naar het leven weer hier!…
-
10 Juli 2023 - 20:30
Claudine:
Geweldig dat jullie bij het jubileum konden zijn! En super dat het kado met donaties gerealiseerd is!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
