Rustig zondagje

Het feestje kwam wat stug op gang. We begonnen met wat bier met een echtpaar uit Kasulu en twee jonge mannen die bij dezelfde organisatie werkten als het echtpaar International Organisation for Migration). Ze praatten voornamelijk Swahili maar zaten alle vier vooral op hun telefoon te kijken. Na een klein uurtje kwamen er nog vier mannen die het verschil maakten omdat ze vooral engels spraken, ook in de groep en die erg geïnteresseerd in Nederland waren. Een ervan, Adam, heeft geschiedenis gestuurd werkt in de financiële sector en was vooral geïnteresseerd in het investeringsbeleid van de Rabobank (?!) en in hoe we het water buiten de dijken hielden. Je realiseert je dan opeens weer dat we daar een enorme organisatie voor hebben opgetuigd en dat we daar blindelings op vertrouwen. Yes, de waterschappen. Frederik, één van de anderen was zeer prettig gestoord en heeft de hele avond volgehouden dat hij een prins is en zijn vrienden benoemde hij dan ook als “zijn boys”. Hij beweert binnenkort naar Nederland te komen om op bezoek te gaan bij de rest van de koninklijke familie. Volgens Madugu is hij altijd zo’n malloot, erg prettig om zo iemand op je feest te hebben. Hij speelde het zo consequent dat we met zijn allen dubbel lagen. 3 kratten bier en 3 flessen konyaki (40%)is geen slechte score voor met zijn negenen dus dat kan meegeholpen hebben.

Om half een ging iedereen weg, want ze moesten nog naar Kasulu terug.

Had ik nou maar niet beloofd om Madugu om half zeven wakker te maken. Om zes uur luid de “kerkklok”. Stel je daar niet te veel van voor: een velg van een auto en stalen balk die aan een boomstam hangen. Ze luiden dit met de hand door er met een stok op te slaan. Zie de foto.

Ik voelde me behoorlijk brak, maar uit loyaliteit ben ik maar mee naar de kerk gegaan. F#%ck*%ng H[e-38]@ll, de mis duurt op zondag twee uur!

Maar wie a zegt moet ook nus zeggen. Lies bedankte dit keer voor de eer.

Verder vandaag een rustig dagje, samen de was doen, wat lezen, een beetje wandelen en om vier uur naar Kasulu. Achter het huis is een ”tuin” (eigenlijk wildernis). We hebben daar de boom gezien waar de vruchten aan groeien die we vaak hier eten. Qua uiterlijk lijken het pruimen, maar ze hebben een dikke schil die je kapot bijt en dan leegzuigt. En dan lijkt het een passievrucht. Verder staan er een paar bananenbomen, papaya’s, een mangoboom, een avocado en nog wat ander spul. Alsof je zo de fruitafdeling van een luxe groenteboer binnenwandelt.

Daarna zijn we naar het marktje gegaan. Lies wandelde het zaakje van de kleermaakster binnen en besloot om een lap stof te kopen om kado te doen aan de moeder van Madugu.

in no time stond de ingang van het zaakje (3 bij 2 meter) vol met mensen die mzungus wilden kijken. Blijft wennen.

Om vijf uur weer naar Kasulu waar Madugu een meeting. Hij is ook postbode ( dus gaan er wat pakjes mee) en buschauffeur dus zitten we met zijn zessen opgepropt in de auto. De vergadering is om vier uur begonnen, dus is hij maar 1 1/2 te laat. Geen probleem volgens hem. Hij zegt wel dat ik hem niet moet vragen hoe laat de vergadering is afgelopen. Dat kan zeven uur maar ook negen uur of nog later.

Dus zitten wij onder een afdak met een biertje en een boek én internet. Wij komen onze tijd wel door! Benieuwd hoe laat we thuis zijn vannacht.