Terug in Kigoma

De vlucht naar Kigoma ging zonder problemen. Het was er zwaarbewolkt en de eerste verrassing was dat de landingsstrip geasfalteerd is. Het ontvangstlokaaltje is ongewijzigd en de koffers worden nogsteeds op een platte kar met de hand tot onder het raam van het lokaaltje gereden en dan door het raam naar binnen aan de wachtende reizigers aangereikt.

Buiten stond father Madugu op ons te wachten. We hadden hem 10 jaar geleden voor het laatst gezien maar het voelde meteen vertrouwd. In zijn aftandse pickup reed hij ons naar het bisschopshuis voor een kop koffie en wat eten. Eerste indruk toen we door Kigoma reden: best veel verandert in de afgelopen 10 jaar maar de sfeer is hetzelfde gebleven. Er zijn nu drie straten geasfalteerd en ook wat zijstraten (toen één), er is een stoplicht op de hoofdstraat en er rijden heel veel tuktuks (daladala). Het is nog steeds stoffig, rommelig, druk en de mensen zijn nog steeds heel vriendelijk. We zien nog steeds bijna geen blanken. Elf jaar geleden had ik een kamer in “hostel Nzimano” een erg basic hotel, dit keer zitten we in hotel lake tanganyika, een hele verbetering met adembenemend uitzicht over het meer en een zwembad.

Tijdens de koffie en ontbijt in het bisschopshuis vertelde Madugu wat hij voor de komende dagen bedacht had om te doen. Vandaag moet hij om 10:00 terug in zijn parochie zijn om een huwlijk te sluiten (zegt hij om kwart voor negen, het is één uur rijden). Als we zeggen dat hij dan zo wel mag gaan rijden zegt hij:” ja, maar dat is 10 uur Tanzania tijd”. Kan dus ook zomaar half elfworden. We kunnen met hem mee of hij komt ons maandagavond ophalen voor een grote rondreis van een paar dagen naar Kasulu, Kabanga, Kibondo, Marengo.

We besluiten dat we nu in Kigoma blijven om daar eerst weer eens twee dagen rond te kijken en oude herinneringen op te halen. Als Madugu ons bij het hotel heeft afezet en zich er van verzekerd heeft dat we er goed zitten gaat hij terug naar Kasangezi. Het is half tien, dus de trouwerij zal niet voor half elf beginnen. “Europeanen hebben horloges, Tanzanianen hebben de tijd”.

Wandelend door Kigoma zien we dat er ook veel niet veranderd is. Veel stoffige onverharde straatjes met ondefinieerbare winkeltjes, er worden nog steeds kleine gedroogde sardientjes verkocht en grote onsmakelijk uitziende vissen die opgerold in hun eigen staart bijten. We moeten echt snel een mes kopen want ze verkopen hier heerlijk uitziende ananas, mangos en papayas.

We wandelen over het zandpad naar hotel Nzimano en zien dat daar niets veranderd is. Voor een flesje cola en een halve liter bier betalen we € 1,14.

Ik realiseer me opeens dat het pas twaalf uur is, terwijl het voelt alsof het bijna avond is. We zijn de tijd totaal kwijt door de lange reis.