100% Afrika

100% afrika

Vanochtend stonden we om zes uur op want we wilden om zeven uur de mis meemaken in de verbouwde katholieke kerk.Die begint om zeven uur en dat is geen “Tanzania time”. Toen we om één over zeven binnen kwamen was de mis al bezig. Wat bezielt ons om naar een mis te gaan in een taal waarvan we af en toe een enkel woord opvangen? Het antwoord is simpel: de afrikaanse sfeer. Er zit een koor van minstens 40 man en vrouw op de voorste banken. Daarvoor staat een orgeltje maar de koorleden hebben zelf bongo’s, djembées, maracas, bekkens, grote en kleine trommels (heel veel) en allerlei met rijst gevulde shakers. En ze zingen veelstemmig. En mooi. En ze swingen erbij, want stilzitten kunnen ze niet. Afrikaanser kan het niet.

Dus daar wilden we graag bij zijn. Lies bij de vrouwen rechts, Wout bij de mannen links.

Tijdens de mis is er drie keer een collecte en dat doen ze heel simpel: ze zetten een kist voor in de kerk en iedereen loopt naar voren (de achtersten het eerste) om er geld in te werpen. Een mooie optocht want iedereen is op zijn mooist opgedoft. We zagen zelfs een vrouw met een poncho van nepbont ( het was toen al een graad of 25).

Na de mis gauw terug naar het ontbijt. Keuze uit gemengde gekookte groenten, gekookte bonen (zonder saus), gebakken banaan, worstjes, flensjes, donuts, ananas, meloen, cornflakes met warme melk (de koude was op), koffie of thee.

Na het ontbijt zijn we de stad uit gelopen naar het zuiden, richting strand. Gisteren viel ons al op dat Kigoma drukker was, meer motorfietsen, veel tuktuks en geasfalteerde wegen. Dat beeld werd tijdens het eerste deel van de wandeling bevestigd, er is veel bijgebouwd maar er zijn ook veel meer mensen. Een groot deel van de weg is al een tijdje geleden geasfalteerd, maar zit vol gaten. Dat weerhoudt de jonge mannen op motorfietsen en grote vrachtautos niet van rijgedrag en snelheid in de categorie gekkenwerk en levensmoe.

Maar toen het asfalt stopte dachten we:” O ja, dit is Afrika, 100%.”

Overal kleine kindjes die roepen He mzungu, pila, pesa. ( he blanke, geld!).

Maar ook heel vaak, Jambo, Salaam, habari en lachend zwaaien. De mensen zijn zo aardig hier (had ik dat al gezegd?)

We hebben ruim drie uur gewandeld, veel tanzanianen ontmoet en het voelde weer als vanouds. Heerlijk! Bijna bij Katongo zijn we een zijpad ingeslagen en liepen we naar het strand. Zondag wasdag, dus overal mannen, vrouwen en kinderen die was in het meer wasten en te drogen legden op het strand. Het was ook zondag baddag dus iedereen stond met een stuk zeep zich te badderen.

We zouden het liefst alles wat we zagen gefotografeerd hebben, maar dat kan niet.

Dus jullie moeten het doen met wat we nu hebben, maar zeg nou zelf, dat is toch al heel wat.